Book Tour "Do jutra w Amsterdamie" Agnieszka Zakrzewska

Hej!

Przybywam z kolejną recenzją książki z BT organizowanego przez Zaczytaną Ewelkę oraz autorkę Agnieszkę Zakrzewską. Dziękuję za możliwość wzięcia w nim udziału.

"Do jutra w Amsterdamie" 

Agnieszka Zakrzewska

Bezrobotna dziennikarka Agnieszka pewnego wieczoru odbiera telefon z propozycją od swojej mieszkającej w Holandii siostry Julii. Ma ją zastąpić na parę miesięcy, pracując jako gospodyni domowa i podreperować swój nadwyrężony budżet. Agnieszka bez wahania wyrusza w podróż. Na miejscu okazuje się, że siostra zniknęła w tajemniczych okolicznościach, a rolę przewodnika po holenderskiej rzeczywistości przejmuje jej przyjaciel, czarnoskóry Prosper, emigrant z Senegalu. Agnieszka zaczyna pracę w rezydencjach zamożnych Holendrów. Powoli nawiązuje nowe znajomości, przyjaźnie wreszcie poznaje miłość swojego źycia. Na jaw wychodzą też okoliczności zniknięcia Julii. Okazuje się, że wplątala się w miedzynarodową aferę przemtyniczą i musiala uciekać…

Pierwszy raz od długiego czasu nie wiem jak się odnieść do przeczytanej książki... Chciałabym napisać same superlatywy, ale nie dam rady, może jednak napiszę o pozytywach na początku, a później negatywy? Nie wiem, wszystko zależy jak mi się myśli w głowie ułożą. Od razu piszę, że może być trochę pomieszane z poplątanym ;)

Jest w tej książce dużo prawdziwych relacji międzyludzkich, siostra z siostrą niby się nie lubią, niby lubią, jedna drugiej pomoże, ale nie wszystko o sobie wiedzą. Nie miałam siostry, więc się do tego nie odniosę, ale mam dwie córki i widzę, że między nimi jest tak jak w książce między już dorosłymi kobietami. W ogóle zabrakło mi pokazania więcej tej relacji. 

Dochodzi Prosper, czarnoskóry przyjaciel Julii, który również zdobywa przyjaźń Agnieszki. Choć ich początki były zabawne, później rozwijała się bardzo fajna relacja. W ogóle bardzo dobry z niego człowiek, a tyle musi przejść w tej książce. Nie jest łatwo być czarnoskórym facetem w obcym kraju, gdzie dotyka go rasizm. W pewnym momencie bardzo się o niego bałam. 

Pojawia się też uczucie, najpierw jedno, potem drugie. I już powoli czuć, że któreś z nich to nie jest "to coś".

Najpiękniejsze w całej książce, co mnie bardzo zauroczyło, to cudowna więź jaka połączyła Agnieszkę i starszą panią Anne Marie. Stopniowo obie się przed sobą otwierały, wzajemnie wspierały, pojawiał się uśmiech na ich twarzach i biła radość. Lubiłam czytać o tym co się działo u staruszki :)

W ogóle miałam wrażenie, że wkradł się bałagan. Wątek kryminalny był za słaby, taki trochę wyssany z palca i mało wiarygodny. 

Nie czytałam przed książką żadnych opinii i na nic się nie nastawiałam. Podobał mi się opis, liczyłam na ciekawą książkę, a jednak ciężko było mi dobrnąć do końca. Nie mogłam się w nią wciągnąć, przez co czytanie jej trwało kilka dni. 

Jest to tom 1 i przyznam szczerze, że wyjątkowo nie mam ochoty czytać 2 i 3, nie czuję takiej potrzeby by dowiedzieć się więcej. Przykro mi, ale czegoś mi brakowało i wydaje mi się, że dalej nic z tego nie będzie. 

Ale to już od was zależy czy sięgnięcie po książkę czy nie. Sama jestem ciekawa waszych wrażeń.

Wydawnictwo Edipresse Książki